عشیرة بیت شیخ حاجی مجید ال جویعد نبگان

از بزرگان عشایر چعب و بزرگ روستای نبگان که مؤسس این روستا حاج مجید نبگان و پسرانش بودند.. 

 

شیخ حاج یاسر و کریم بن مجید آل جویعد نبگان.. 

راه حق...

انسان هیچ گاه خالی از امتحان نیست. دار، دار امتحان و ترقی و تکامل است و تکامل انسانی بدون کتل ها و گردنه ها و رهزن ها و دزدها و یاغی ها ممکن نیست. از آن دشمن همخانه که نفس آدمی و بزرگ ترین دشمن اوست گرفته تا دشمن های بیگانه و بیرونی. این دشمنان همواره بوده اند و هستند و ما باید همواره مراقب نفس باشیم، کشیک او را بکشیم و پاسدار عزت و سعادت و شرف خود باشیم تا بتوانیم این گوهر گرانبهای سعادت ابدی را حفظ کنیم و کشتی مقصود را به ساحل به سلامت برسانیم.

 

اگر غفلت شود، در این دریا نهنگ های بسیار هستند و ناخدا باید خیلی حواسش جمع باشد. دشمنان در کمینند و مواظبت و مراقبت می خواهد. الان همه ما کم و بیش دوست و دشمن خود را تمیز می دهیم و می فهمیم دوستان ما چه کسانی هستند، چه کسانی خیر ما را می خواهند و دشمنان واقعی ما چه کسانی هستند. الان من و شما نباید افرادی باشیم که یک فرد ناشناخته ای در لباس دین و با لهجه دین و با الفاظ دینی، در کنار مزرعه یا مدرسه، ما را بقاپد.

 

شما مردمی هستید که نعمتی به شما روی اقبال کرده است که عالمیان روی شما و قیامت شما حساب می کنند. قیامت اسلامی و قیام جهانگیر است. زانوی دزدها به لرزه افتاده، دل دشمنان می تپد، از شما می ترسند، به انحاء گوناگون دسیسه می کنند تا وحدت شما را در هم بشکنند. امروز روز تفرقه نیست، روز اتحاد و یگانگی است. همان طور که دست هم را گرفتیم و طاغوت و طاغوتیان را از این سرزمین راندیم و این مرز و بوم را از آن شیاطین پاک کردیم، الان هم باید این سنگر و دژ را حفظ کنیم، مبادا دشمن در ما رخنه کند، صف های متحد ما را به انحاء مختلف بشکند، اوضاع را در هم و برهم و ایجاد اختلاف و فتنه کند، چون دزد همیشه بازار را آشفته می خواهد.

 

می دانیم که این درنده های دنیازده ذره ای رحم و مروت ندارند. جوانان، دختران و پسران، دشمنان خود را شناخته اند و خوب می دانند چه کسانی خیر و سعادت آنها را می خواهند. کسانی سعادت شما را می خواهند که در معنا باغبان دین و از جانب پیغمبر«ص» و آل پیغمبر«ع» مأمورند تا نهال های وجود انسان ها را به کمال برسانند.

 

این مسئولیت بزرگ به عهده روحانیت است و دشمن از این سنگر هراس دارد. بیم آن چنان او را فرا گرفت که مبادا آیت الله العظمی صدر «اعلی الله مقاماته و رفع الله درجاته» هم در عراق همان کاری را بکند که رهبری الهی ربّانی عظیم الشأن اسلامی ایران کرد، چون لانفرق بین احدٍ من رسله. آنان بیم داشتند صدام و دولت ننگین و قبیح و بی شرمش سقوط کنند و پس از او نیز نوبت به دیگر مستبدین برسد و لذا آن بزرگوار را به شهادت رساندند. ما از صدام، آن مزدور بیگانه و اجنبی کم صدمه نخوردیم و در طی یک سال گذشته هم دیدیم که مزدوران دست نشانده غربی ها در این مرز و بوم چه کردند و چه افراد اهل قلم، درس خوانده و زحمت کشیده ای را یکی پس از دیگری به شهادت رساندند و خدا می داند که چه نقشه هائی برای این آب و خاک کشیده بودند. اینها چیزهائی نیستند که ما بی خبر بوده باشیم.

 

روزی در مجلس فاتحه ای، تنی چند از دوستان تشریف داشتند. یکی از دوستان گفت خیلی آثار خستگی در چهره شما می بینم. شما را چه شده؟ جناب سیدالساجدین فرمود: «شرق و غرب عالم را کفر بگیرد، چون قرآن با من است و هراسی ندارم. نه این که قرآن در جیب من است، آن حقیقت قرآن است که با من است.» قصد قیاس در میان نیست که قطره را با اقیانوس چه کار؟ کرمک شب تاب در مقابل آفتاب عالم تاب به حساب نمی آید. محدود را چگونه می توان به بی نهایت نسبت داد؟ گفتم خستگی ندارم، ولکن وضع مجلس خسته کننده بود. چه شده است که مردم شهر ما، جوانان و پیران ما این قدر بی حالند؟ بازاری ها، کسبه، اهل شهر، شهرستان ها و ما مردم حومه شهرها چرا این قدر بی خبریم؟ چه چیزی دل ما را از ما گرفته و میرانده است؟ کجایید؟ نمی بینید که چنگال درنده ها به خون آیت الله صدر، عالم الهی ربّانی به خون آغشته شده است؟ این درنده ها می خواهند سنگرهای حیات و حفاظت شما را از بین ببرند و بعد هم از شما چیزی باقی نمی گذارند. خواهر گرامی او، آن عالمه فاضله اهل قلم و رشیدی را که شهادتش گواه رشادت اوست، شما جوانان نباید بشناسد. حدود 15، 16 سال است که داریم فریاد می کشیم و می گوییم: جوانان! تحصیلکرده ها! در باره امور دینی تان چه جوابی دارید که بد هید؟ بنده روی تعصب عرض نمی کنم که تمام شرق وغرب عالم را تفسیر المیزان علامه طباطبایی «روحی له الفداء» کافی است. این حرف ها سنگین هستند. این چینه برای هر چینه دان و این لقمه برای هر دهانی نیست. شهادت نصیب هر کسی نمی شود، هر کسی قابلیت آن را ندارد، هر کسی اهل نماز نمی شود. آن دهانی که روزه می گیرد خیلی سعادتمند است، آن کسی که حلال و حرامش را پاییده و متوجه شده که نظام احسن عالم را جهانبانی و مدیری و ناظری است و این کشتی عالم، خدائی دارد؛ حرام خدا عقاب و حلال او حساب دارد؛ دار هرج و مرج نیست و بالعدل قامت السموات و الارض است؛ خلقت و پیکر و ظاهر و باطن شماست، دنبال چه کسانی می رود؟

 

دقت کنید که چه افرادی شما را فرا گرفته اند؟ و لا تُطع مَن اَغفَلنا قَلبَهُ عَن ذِکرنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ و کانَ اَمرهُ فُرطا. به دنبال چه کسانی می روید؟ چه کسانی شما را شکار کرده اند؟ وقت آن نیست که بی تفاوت باشیم، ما در سر گردنه ایم و باید حواسمان خیلی جمع باشد. پدر و مادر ما ذوالحقوق و افراد اجتماع و شهر و حومه همه مسئولند. این که بارها گفته ایم: «یا اباعبدالله لیت کنّا معک و نفوز معکم فوزاً عظیما»، این که وقتی شنیدیم که امام در روز عاشورا فرمود: «هل من ناصر ینصرنی، هل من ذاب یذوبّ عن حرم رسول الله» به سر و سینه زده ایم، شما ای آقای امامیه! آقای دین دار! آقای بیدار! توئی که بر سر و سینه می زدی و لبیک لبیک می گفتی، امروز وقت لبیک است، ای کاش من بودم و فائز بودم، امروز روزش است.

 

شنیدم که بعضی از ایادی آلوده دست نشانده های اجانب و مردمی پلید به بعضی از قراء و روستاها رفته اند و داشتند معرکه می گرفتند. آفرین بر مردم آن مرز و بوم، آفرین بر مردم آن قراء و روستاها، الحمدلله شنیدم که آنها را نپذیرفتند گفتند ما خودمان معلم و دین و روحانی و قرآن داریم. شما چه کاره اید؟ از کجا آمده اید؟ شما ناشناخته ها از کجا آمده اید؟ ما خودمان افراد شناخته شده و دلسوز داریم. نپذیرفتند و ردّشان کردند و عذرشان را خواستند. صد آفرین!

 

شما چه تان است؟ چه کم دارید؟ از چه کسانی می هراسید؟ منطق ندارید؟ زبان ندارید؟ می خواهند آمال و نیّات پلید خودشان را پیاده کنند. خودش آیات قرآن را نمی فهمد و قرآن حالی اش نمی شود. قرآن که مجله و روزنامه نیست، کتاب موش و گربه که نیست، نوشته های بچه مچه های شرقی و غربی که نیست. تو فدایی کی هستی؟ فدایی دشمن؟ دشمن ایران؟ دشمن استقلال مردم؟ دشمن ناموس مردم؟

 

مردک می گوید من باید به زور سرنیزه در آب و خاک شما بیایم و شما را به بار بکشم و سرمایه شما را به تاراج ببرم. مرا در خانه ات راه ندهی، به زور می آیم. خواستند ایران را سفره غارتگری و چپاول اجنبی ها و بیگانگان کنند. با کمال بی شرمی دست بچه ها را گرفتند که سر مرزها نروند و حافظ مرز نباشند. حفاظت نکنی دشمن می آید و به جانت می افتد. اینها اساساً خود دشمن، مزدور و دست نشانده اند. همه ما مسئولین، پاسداریم. همه باید هشیار و حافظ دین باشیم. آن تکلیفی که در صدر اسلام برای اصحاب رسول الله پیش آمد، امروز روی دوش من و توست. آنها کشته ها دادند، شکنجه ها، آوارگی ها و هجرت ها دیدند تا این سفره پرنعمت الهی به نام قرآن، مفت به دست من و شما رسید، امروز زمان حفظ و حراست ماست.

 

الان چشم مردم دنیا به شماست، مجاهدت های شما در تاریخ و عندالله ثبت می شوند، در جان شما نقش می بندند و به کار شما می آیند. الان وقت پاسخ به «هَل مَن ناصر ینصرنی و هل من ذاب یذوب عن حرم رسول الله» است. گولتان نزنند و شما را فریب ندهند آنها دلسوز به حال اجتماع نیستند. کدام است عمل مثبتی که انجام دادند؟ می بینید که چقدر آدمکشی و فتنه کردند. دانشگاه، یعنی جایی را که مردم توقع دارند کانون علم و معرفت و فرهنگ و محل رشد فرزندان عزیز ما باشد تا افراد شایسته و دانشمندی بار بیایند، سنگر اغراض شومشان قرار دادند و ملاحظه فرمودید که چه کردند. مگر دست برمی دارند؟ کفر در بد نهادی خود سخت استوار است و مردم متدین خیلی بی حالی نشان می دهند.

 

چه به روزگار شما آوردند که کار به اینجا کشید؟ در شهر و روستا مواظب مسجدهایتان باشید و جمعیتتان را پراکنده نکنید، چون آنها از جمعیت وحشت دارند. نماز جمعه و نماز جماعت را که آن همه فضیلت درباره اش آمده است، دریابید. خداوند می خواهد ما را ید واحده و متشکل ببیند. آیات قرآن می فرمایند که دشمنان و مثلاً فرعون ابتدا در میان مردم پراکندگی ایجاد کرده و تفرقه انداخته و آن گاه توانست بر آنها مسلط شود. آنها به نماز ما که کار ندارند می خواهید نماز بخوانید؟ بروید یک گوشه مسجد بنشینید و بخوانید. اصلاً شب و روز نماز بخوانید، کاری به نماز شما ندارند. آن چیزی را که نمی خواهند وحدت شماست. این تجمع را نمی خواهند. آنها از این تجمعات است که می ترسند: «وَلا تُطِع مَن اَغفَلنا قلبُه عَن ذِکرنا وَ اتَّبَع هواهُ و کانَ اَمرهُ فُزُطا».

 

شما سرمشق و دستورالعمل لازم دارید و باید خودتان را بسازید، چون آن طور که اینجا ساخته شوید برای ابد همان گونه خواهید بود. وقت هم خیلی کم است. عمری نمانده است، باید خودتان را بپائید و بکوشید که نفس مطمئنه و نفس آرمیده داشته باشید. تا دشمن را خفه نکنید، نمی توانید نفس آرام داشته باشید. این نمازها، این وحدت ها همه برای خفه کردن دشمن است. غافل نباش که این نظام هستی را حسابی است. غافل نباش که عوالمی را در پیش داری. غافل نباش که خود مزرعه و زرع و زارع خودی. غافل نباش که امروز تکلیف مهمی به من و شما روی آورده است. غافل نباش که جز پیغمبر و آل پیغمبر و روحانیت متعهد دلسوزی نداری، خداست و نمایندگان او. از این شیاطین و رهزنان بترسید.

 

ما هنوز هم حقیقت دین را و صورت و قابلیت نفس ناطقه انسانی و روح خود و کتاب وجود خودمان را نمی شناسیم. این کتاب را فهمیده ورق نزد ه ایم و این غفلت و بی خبری سبب بسیاری از بدبختی ها و گرفتاری ها شده است. دار، دار تحصیل کمال و علم است. انسان عرشی است و به جایی می رسد که می تواند در ماده کائنات تصرف کند. کسانی که جوانان نونهال و نورسته ما را به بازی گرفته اند، دنیازده ها و غرب زده ها و مزدوران آنها بویی از انسانیت نبرده اند. انسان را همین صورت ظاهر و قد و قامت و کالبد مادی و صوری پنداشته اند. دنیا اینها را گرفتار کرده و دچار بی خبری و وسوسه کرده است.

 

دار، دار تحصیل کمال و انسان شدن است. هدف مقدس انبیاء این است که به امر الهی، افراد بشر را به کمال انسانی شان برسانند. عقل کل، پیغمبر اکرم«ص» فرمود فرزند خودتان را می خواهید به دایه بدهید، در اخلاق و منش و روش آن دایه، در خَلق و خُلقش دقت کنید، چون خوی دایه از مجرای شیر در طفل اثر می گذارد. شیر و غذای مادر مؤثر است، شیر با وضو و بی وضوی مادر دو نحوه اثر می بخشد. ملای مکتب، معلم، محیط، فرهنگ موثرند. فرزندان بی رنگ ما باید در فرهنگ رنگ بگیرند. مواظب رنگ فرهنگتان باشید. جای «به من چه» گفتن است؟ جای تجاهل کردن و چشم پوشی کردن است؟ محیط فرهنگ محیط تعلیم و تربیت نونهالان اجتماع است وگرنه اجتماع به سوی تباهی و فساد می رود: «و کانِ اَمرهُ فُرُطا». آب و خاک و کسب و کار و بازار و باغ و بستان اینها همه اسباب و وسایل و معدّات برای رسیدن به آن مقام شامخ و عالی ای است که در پیش داریم. آب رودخانه را می بینید که با چه سرعتی می رود؟ ما شدیدتر به سوی عالم ماوراء می رویم. وقتی نمانده است و جای امروز و فردا و مسامحه کردن نیست. شما می خواهید چشم و گوش فرزندان بی رنگ تان را به کلی ببندند تا شکارشان کنند؟ اینها تکلیف و وظیفه من و شما و اجتماع است. اگر تغافل کنید و خودتان را کنار بکشید و خدای ناخواسته بی تفاوتی نشان بدهید، خودتان را گرفتار می کنید و به چنگال درندگانی می افتید که به حال شما هیچ رحمی نمی کنند. همان طور که جناب اباعبدالله الحسین«ع» فریاد برآورد و فرمود مردم دارید به قهقرا می روید.

 

 شهادت جناب آیت الله صدر به عالم روحانیت حیات بخشید و آبرو داد و ثمره شهادت ایشان را به زودی خواهید دید. همان طور که از ابتدا عالم تشیع این افتخار را داشته است که شاگردان امیرالمؤمنین«ع» را یکی پس از دیگری شهید کردند. حجربن عدی، کمیل و بلال تا امروز شاگردانی از عالم تشیع، بزرگان نامدار اهل قلم و علم و حقیقت و تقوی، مفسر قرآن، مبین دین رحمه الله علیهم اجمعین.

 

قدر نعمت ولایت را بدانید. لنگر این کشتی ملتهب، ولایت است. این کشتی غرق شدنی نیست و مستعدّین را به ساحل مقصود می رساند. این چراغ خاموش شدنی و این آفتاب غروب کردنی نیستند. در عین حال من و شما هم وظیفه ای داریم. هدف، انسان شدن، تقّرب الی الله و به کمالات انسانی رسیدن است. انبیاء که برای کشورگشائی نیامدند. پیغمبر«ص» وقتی امیرالمؤمنین را به سوی یمن می فرستد به ایشان می فرماید: «یا علی! یک دل به دست تو بیدار و متنبّه شود و به سوی حقیقت عالم سیر و سلوک کند و قدم بردارد. یک دل آگاه شود و به اسلام روی بیاورد برای او بهتر است از همه چیزهائی که آفتاب بر آنها می تابد».

 

خداوند تبارک و تعالی امضا نفرمود که آفریده های او اصرار بر گناه بورزند و اولیا و رسولان و مسئولین امر ساکت باشند و امر به معروف و نهی از منکر نکنند. فرمود قیام برای من بهتر و شیرین تر است. اینک حجت بر همه تمام است و هیچ بهانه ای در دست کسی نیست و بَدا به حال کسی که در چنین بحرانی بی تفاوت باشد، زیرا دشمن آنچه را که دارید از شما می گیرد.

 

سوتیترها:

 

1.

 

 نعمتی به شما روی اقبال کرده است که عالمیان روی شما و قیامت شما حساب می کنند. قیامت اسلامی و قیام جهانگیر است. زانوی دزدها به لرزه افتاده، دل دشمنان می تپد، از شما می ترسند، به انحاء گوناگون دسیسه می کنند تا وحدت شما را در هم بشکنند. امروز روز تفرقه نیست، روز اتحاد و یگانگی است.

 

2.

 

شما سرمشق و دستورالعمل لازم دارید و باید خودتان را بسازید، چون آن طور که اینجا ساخته شوید برای ابد همان گونه خواهید بود. وقت هم خیلی کم است. عمری نمانده است، باید خودتان را بپائید و بکوشید که نفس مطمئنه و نفس آرمیده داشته باشید. تا دشمن را خفه نکنید، نمی توانید نفس آرام داشته باشید. این نمازها، این وحدت ها همه برای خفه کردن دشمن است.

 

3.

 

قدر نعمت ولایت را بدانید. لنگر این کشتی ملتهب، ولایت است. این کشتی غرق شدنی نیست و مستعدّین را به ساحل مقصود می رساند. این چراغ خاموش شدنی و این آفتاب غروب کردنی نیستند. در عین حال من و شما هم وظیفه ای داریم. هدف، انسان شدن، تقّرب الی الله و به کمالات انسانی رسیدن است.

 

 

عنوان دومین مطلب آزمایشی من

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

عنوان اولین مطلب آزمایشی من

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.